Leonardo da Vinci heeft een prachtig schilderij gemaakt: “Het laatste avondmaal”. De laatste keer dat Jezus met zijn discipelen een maaltijd gebruikte.

Ik wilde het anders doen dan Leonardo, zoals hij kan ik het in de verste verte niet, dus werden het bij mij beschermende paraplu’s. Dit moet refereren aan de heiligen, waarvan vooral in de katholieke kerk een beschermende functie verwacht werd. Eentje dwarrelt weg, Judas.

Vaak wordt dit gebracht als een zwaarmoedig droevig verhaal maar het is uiteindelijk een blij en verlossend verhaal zodat we vrolijk en speels -stuiter- kunnen blijven.

(De opname is niet goed gelukt, maar ik heb even niet de beschikking over het schilderij.)